شَخصی ماנَرِ پیرَش را נَر زَنبیلی می گُذاشت
وَ هَرجا می رَفت ، هَمراهِ خوנَش میبُرנ .
روزی شِیخی او را נیـנ ،
بِه وِی فَرموנ : آن زَכּ کیست ؟
گُفت ماנَرَҐ اَست .
فَرموנ : او را شوهَر بِـנِه .
گُفت : پیر اَست وَ قاנِر بِه حَرکَت نیست.
پیرِزَכּ נو נَستَش را اَز زَنبیل بیروכּ آوَرנ
وَ بَر سَرِ پِسَرَش زَנ
وَ گُفت : آخِه نِکبَت
! تو بِهتَر می فَهمی یا شِیخ
؟
نظرات شما عزیزان: